استخراج DNA در گذشته و حال
استخراج DNA در گذشته و حال
تاریخچه
اولین استخراج DNA توسط یک پزشک سوئیسی، فریدریش میشره در سال ۱۸۶۹ انجام شد. او امیدوار بود که اصول اساسی زندگی را برای تعیین ترکیب شیمیایی سلولها حل کند. او سعی کرد سلولهای خود را از گره‌های لنفاوی برای آزمایشش جدا کند، اما خلوص لنفوسیت‌ها سخت و غیرممکن بود. بنابراین، او لنفوسیت‌ها را به لکوسیت‌ها تغییر داد.
در ابتدا، Miescher بر روی انواع مختلف پروتئین متمرکز شد که لکوسیت‌ها را تشکیل می‌داد و نشان می‌داد که پروتئین‌ها جزء اصلی سیتوپلاسم سلولی بودند. در طی آزمایشات او متوجه شد که وقتی اسید اضافه شد، یک ماده از محلول رسوب کرد و دوباره با افزودن قلیا به محلول تجزیه شد. این اولین بار بود که او رسوب خام DNA را به دست آورد.
برای جدا کردن DNA از پروتئین‌ها در عصاره‌های سلولی، Miescher پروتکل جدیدی را برای جدا سازی هسته‌های سلول از سیتوپلاسم و سپس DNA جدا کرد. با این حال، اولین پروتکل آن موفق به تولید مواد کافی برای ادامه تجزیه و تحلیل بیشتر شد. وی مجبور بود پروتکل دوم را برای به دست آوردن مقادیر بیشتری از هسته خالص، که به عنوان «اسید نوکلئیک» نامیده می‌شد، توسط دانشجوی او ریچارد آلتمن به دست آورد.
گرایش کنونی
پس از رویداد سرنوشت که در آن Miescher موفق به استخراج DNA از سلول شد، بسیاری دیگر از آن را دنبال کرده‌اند که منجر به پیشرفت بیشتر در پروتکل جداسازی و پروتئین DNA. روشهای اولیه آزمایش اولیه برای استخراج DNA از استراتژی سانتریفیوژ گرادیان چگالی ایجاد شده است. Meselson و Stahl از این روش در سال ۱۹۵۸ برای نشان دادن تکثیر DNA نیمه رسانا استفاده کردند. روشهای بعد از استفاده از تفاوت در حلالیت DNA، پروتئین‌ها و پلاسمیدهای بزرگ کروموزومی در بافر قلیایی استفاده می‌شود.
در حال حاضر روش متفاوتی برای استخراج DNA، RNA یا پروتئین خالص وجود دارد. به طور کلی، آنها را به پروتکل‌های مبتنی بر راه حل یا ستون تقسیم می‌شوند. بسیاری از این پروتکل‌ها به مجموعه‌های تجاری تبدیل شده‌اند که فرآیندهای استخراج بیوموکلها را کاهش می‌دهند.
